wiersz: prof. Zbigniew Chojnowski
grafika: Natalia Skowrońska-Iwańczyk
link do opisu wydarzenia
W okolicach Węgajt
Obchodzi mnie kawałek tęczy,
Który wypadł niebu spod ogona.
Zajmują mnie bąki
W amarantowym łanie na łące,
Których bas to dźwięki?kwiaty.
Zawraca mi głowę celowość
Chmur i dróg, roślin i barw.
Wszystko w drżeniu jakby coś lepszego
Miało się spełnić, wadząc nicości;
Ktoś wymyślił ją z lenistwa
Lub żeby usprawiedliwić wrażenie,
Że nic tu po nas.
Znad płaskich wzgórz cisza
Się podrywa jak myszołów.
Chłód rozpościera skrzydła
Nad czubkami traw, drzew
I nad dachami ludzkich ograniczeń.
Zmierzch się wznosi, wciąż trwa
Pora otwartych zmysłów.
wiersz: Tamara Bołdak-Janowska
grafika: Natalia Skowrońska-Iwańczyk
link do opisu wydarzenia
Wolność:
Używana
wiersz: Wojtek Hieronymus Borkowski
grafika: Natalia Skowrońska-Iwańczyk
link do opisu wydarzenia
Olsztyn – Zatorze, niedogolona pora roku, czwarta rano
ostatni trolejbus odjechał żałobnym krokiem czterdzieści sześć lat temu bez stada gawiedzi i grajków
pozostawiając rozproszoną elegię niewyraźnego oczekiwania na rozlany składnik wiary
bladowłosy tuman ze skacowanej kotłowni poniewiera się w otoczeniu szemranych okien
a mozolnie nieuczciwe pozostałości zabłąkanych koszar otwierają przed nim swoje podbrzusze
bezpańskie szczekanie przerzedza martwy łoskot wytresowanego milczenia zbezczeszczonej łaski
aby od nowa zapaść się wraz z niedobudzonym tirem w przeziębionym bezgłosie gorzkiej litości
na progu neoromańskiego kościoła bezbrzeżna kotlina banalnych scen z życia natchnionych mówców ciasno przetykana zadeptanym podziwem niegdysiejszych reprodukcji nordyckich serafinów
podpatrzony wiatr z coraz mniejszym akcentem ociera pot z czoła jak chłopczyk z twarzą mrozu
który broczy ziarnem w królewskiej sypialni osieroconego cmentarza jakich pełno w człowieku
skrót do kalekiej przypowieści zaczyna się na krzyżówkach vis – à – vis gipsowej poczty
gdzie siedząc na ławce rzeźbię z najgłębszego błota krew i mleko żółć i ogień żebro i oczy
kilkadziesiąt gestów znikających ciał zmieszanych z wąską ścieżką prapruskich cieni
pisze w podróży zamknięte pod wiatami przystanków gładkie szepty szorstkich poręczy
ja uczeń Braille’a bezobjawowo zbieram kredowobiałe naręcza zdartej farby z wilczych siekaczy –
albowiem przedwczesna jest radość wasza o pobożni synowie Atylli ze stepów wyschniętej nocy
wiersz: Michalina Janyszek
grafika: Natalia Skowrońska-Iwańczyk
link do opisu wydarzenia
Traumatologia
zmiany zachodzą
i czujesz że jesteś coraz dalej
od własnych synaps
dzielą nieznane jednostki
jej nowych mężczyzn
zostawiane na rękawie
małe skaleczenia
bywa że to wystarczy
każdy ma inną wytrzymałość
przepustowość ciśnienie wewnętrzne
są na to specjalne prawa
trudno wyjąć spod nich język
i znów włożyć komuś w usta
wiersz: Marek Barański
grafika: Aleksander Woźniak
Głowa jak filiżanka
Bywają takie dni gdy moja głowa
jest jak filiżanka z najcieńszej porcelany,
niosę ją ostrożnie by nie wypadła mi z ręki
i nie potłukła się na kawałki.
Bywają takie dni gdy moja głowa
jest jak szkiełko od zegarka.
Wczorej zegarek upadł mi na podłogę,
na szkiełku jest rysa.
Bywają takie dni gdy moja głowa
jest jak filiżanka z najcieńszej porcelany,
niosę ją ostrożnie by nie wypadła mi z ręki
i nie potłukła się na kawałki.
Bywają takie dni gdy moja głowa
jest jak szkiełko od zegarka.
Wczorej zegarek upadł mi na podłogę,
na szkiełku jest rysa.